Είχαμε συνηθίσει επί χρόνια σε προειδοποιήσεις και σενάρια τρόμου για την περιφέρεια της Ευρωζώνης, η οποία βρέθηκε στη δίνη της κρίσης χρέους και λύγισε υπό το βάρος χρεών, χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών και τραπεζικών προβλημάτων, ενώ εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να μετράει πληγές. Τώρα ξαφνικά είναι ο «πυρήνας» εκείνος, που έχει το ρόλο αρνητικού πρωταγωνιστή και αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας.
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Είχαμε συνηθίσει επί χρόνια σε προειδοποιήσεις και σενάρια τρόμου για την περιφέρεια της Ευρωζώνης, η οποία βρέθηκε στη δίνη της κρίσης χρέους και λύγισε υπό το βάρος χρεών, χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών και τραπεζικών προβλημάτων, ενώ εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να μετράει πληγές. Τώρα ξαφνικά είναι ο «πυρήνας» εκείνος, που έχει το ρόλο αρνητικού πρωταγωνιστή και αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας.
Χώρες όπως η Γερμανία δεν ανησυχούν βέβαια για δημοσιονομικό εκτροχιασμό, ούτε γεννούν φόβους για οικονομική παράλυση σε περίπτωση πολιτικών κρίσεων. Ακόμη και όταν πέρυσι ο κυβερνητικός συνασπισμός βίωσε ισχυρούς τριγμούς πέρυσι, εν μέσω οξύτατων αντιπαραθέσεων για το μεταναστευτικό, το κράτος και η οικονομία συνέχιζαν να λειτουργούν όπως πάντα. Η επιτυχία της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας, όμως, εξελίσσεται και στο μεγάλο μειονέκτημά μας της σήμερα.
Η Γερμανία δίνει σταθερά μάχη με την Κίνα για την πρωτιά στις εξαγωγές. Η εξάρτησή της από τη ζήτηση από το εξωτερικό δεν έχει περιοριστεί στο ελάχιστο, παρά το γεγονός ότι καταβάλλονται προσπάθειες για τόνωση της εσωτερικής κατανάλωσης και η απασχόληση είναι σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Σήμερα, εν μέσω, εμπορικών πυρών, αλλά και αισθητής επιβράδυνσης της Κίνας και άλλων μεγάλων ανεπτυγμένων και αναδυόμενων οικονομιών, το made in Germany περνάει κρίση. Οι παραγγελίες από το εξωτερικό κάνουν βουτιά, η βιομηχανική παραγωγή συρρικνώνεται και συνολικά ο γερμανικό μεταποιητικός κλάδος παρουσιάζει τη βαθύτερη ύφεση μεταξύ των κρατών- μελών.
Σε ύφεση έχει παγιδευθεί ο μεταποιητικός κλάδος και στο δεύτερο μεγαλύτερο μέλος της Ευρωζώνης, τη Γαλλία, όπου το κίνημα των κίτρινων γιλέκων και οι συνεχείς πιέσεις στον Εμανουέλ Μακρόν αφήνουν επίσης το αποτύπωμά τους στην οικονομία.
Τα προβλήματα είναι γνωστά και για τον τρίτο μεγαλύτερο του ευρώ, που αν και στον Νότο δεν μπορεί να θεωρηθεί παιδί της περιφέρειας. Η Ιταλία παγιδεύθηκε σε ύφεση στα τέλη του 2018 και αναμένεται να παρουσιάσει αναιμική ανάπτυξη μόνο φέτος. Το «μαγικό φίλτρο» των Ντι Μάιο- Σαλβίνι αποδεικνύεται μάλλον δηλητήριο για τη χώρα, που φιλοδοξούσε να επιστρέψει σε υψηλές ταχύτητες και να πρωταγωιστήσει, όπως αρμόζει στο μέγεθός της, στην νομισματική ένωση.
Υπό τις συνθήκες αυτές, το σύντομο σχόλιο του Reuters, όσο και αν «ξενίζει», είναι μάλλον δικαιολογημένο. «Ο πυρήνας λιώνει και το ευρώ το αισθάνεται» αναφέρει η στήλη Buzz και παραθέτει απλώς τα «στοιχεία- σοκ» για την «ζοφερή γερμανική μεταποίηση», όπως τα χαρακτηρίζει, όπως και εκείνα για τη Γαλλία.
Τα προβλήματα του πυρήνα δεν είναι βέβαια καλά νέα για κανέναν. Προβλέπεται να συμπαρασύρουν γενικά σε χαμηλές πτήσεις ολόκληρη την Ευρωζώνη. Ήδη ωθούν με ορμή προς τα κάτω το ευρώ και αυτό σίγουρα δεν ευνοεί χώρες με μεγάλο όγκο εισαγωγών, όπως η Ελλάδα.
naftemporiki.gr