Το παράδειγμα της Ελλάδας, με τη συμμετοχή του Δημοσίου στη δαπάνη των συντάξεων μέσα από την τριμερή χρηματοδότησή τους (κράτος - εργοδότες - εργαζόμενοι), δεν αποτελεί εξαίρεση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά μια συνηθισμένη πρακτική στο δίκαιο της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό προκύπτει από τη νέα μελέτη των επιστημόνων Σάββα Ρομπόλη και Βασίλη Μπέτση, σύμφωνα με την οποία πολλές χώρες της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Σουηδία, Βέλγιο, έχουν συστήματα τριμερούς χρηματοδότησης της συνταξιοδοτικής δαπάνης, ενώ σε άλλες χώρες υπάρχει κατώτατο όριο συντάξεων το οποίο τελεί υπό την εγγύηση του κράτους.
Από την έντυπη έκδοση
Το παράδειγμα της Ελλάδας, με τη συμμετοχή του Δημοσίου στη δαπάνη των συντάξεων μέσα από την τριμερή χρηματοδότησή τους (κράτος - εργοδότες - εργαζόμενοι), δεν αποτελεί εξαίρεση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά μια συνηθισμένη πρακτική στο δίκαιο της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό προκύπτει από τη νέα μελέτη των επιστημόνων Σάββα Ρομπόλη και Βασίλη Μπέτση, σύμφωνα με την οποία πολλές χώρες της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Σουηδία, Βέλγιο, έχουν συστήματα τριμερούς χρηματοδότησης της συνταξιοδοτικής δαπάνης, ενώ σε άλλες χώρες υπάρχει κατώτατο όριο συντάξεων το οποίο τελεί υπό την εγγύηση του κράτους.
Ένα από τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης του ομότιμου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββα Ρομπόλη και του υποψήφιου διδάκτορος του Παντείου Βασίλη Μπέτση είναι ότι η συστηματική μείωση μεταφοράς πόρων στο ασφαλιστικό σύστημα των χωρών της Ε.Ε. θα έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση του επιπέδου τους τις επόμενες 5 δεκαετίες, με αποτέλεσμα να διαμορφωθούν στην Ελλάδα στα 850-900 ευρώ μικτά (με όριο φτώχειας τα 441 ευρώ), όταν ο μέσος όρος των 14 εξεταζόμενων ευρωπαϊκών χωρών θα είναι 1.485 ευρώ μικτά με σημερινές τιμές και με αντίστοιχο μέσο όριο φτώχειας τα 949 ευρώ.