Δέκα χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, η παγκόσμια οικονομία συνεχίζει να αναπτύσσεται και αναμφίβολα οδηγείται σε ένα πιο ασφαλές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι τράπεζες είναι πιο υγιείς, με την ποσότητα και την ποιότητα των κεφαλαίων τους να έχει αυξηθεί, και οι ρυθμιστικές αρχές έχουν στα χέρια τους περισσότερα εργαλεία. Ωστόσο οι κίνδυνοι εξακολουθούν να ελλοχεύουν.
Δέκα χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, η παγκόσμια οικονομία συνεχίζει να αναπτύσσεται και αναμφίβολα οδηγείται σε ένα πιο ασφαλές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι τράπεζες είναι πιο υγιείς, με την ποσότητα και την ποιότητα των κεφαλαίων τους να έχει αυξηθεί, και οι ρυθμιστικές αρχές έχουν στα χέρια τους περισσότερα εργαλεία. Ωστόσο οι κίνδυνοι εξακολουθούν να ελλοχεύουν.
Αυτό επισημαίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην έκθεσή του για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα και περιγράφει ένα περιβάλλον σοβαρών προκλήσεων: αυξημένες ανισότητες, πολιτική αβεβαιότητα, εμπορικές εντάσεις, περιορισμός της εμπιστοσύνης στο πολυμερές σύστημα διαπραγμάτευσης. Όλες αυτές έρχονται μάλιστα σε μία περίοδο κατά την οποία οι κεντρικές τράπεζες ομαλοποιούν την πολιτική τους, τα αμερικανικά επιτόκια αυξάνονται και το δολάριο ενισχύεται, πυροδοτώντας εκροές κεφαλαίων από τις αναδυόμενες αγορές.
Το Ταμείο προειδοποιεί ότι η στροφή σε πιο περιοριστική νομισματική πολιτική θα αρχίσει να αποκαλύπτει σιγά- σιγά αδυναμίες, που έκρυβε έως τώρα η γενική ευφορία στις αγορές και θα δοκιμάσει τις αντοχές του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Στους σοβαρούς κινδύνους προσδιορίζει την αύξηση του χρέους στα 167 τρισ. δολάρια ή 250% του ΑΕΠ (από 113 τρισ. ή 200% του ΑΕΠ το 2008) και τις εξαιρετικά υψηλές αποτιμήσεις ενεργητικού και καλεί κυβερνήσεις και ρυθμιστικές αρχές να επαγρυπνούν.
Προειδοποιεί δε για ένταση των πιέσεων στις αναδυόμενες αγορές, με την απόκλισή τους από τις ανεπτυγμένες να διευρύνεται. Ωστόσο η πιθανότητα για μαζικές εκροές κεφαλαίων από τις αναδυόμενες οικονομίες (άνω των 100 δισ. δολαρίων) παραμένει σχετικά χαμηλή, στο 5%.
Οι τράπεζες
Το Ταμείο αναγνωρίζει ότι οι τράπεζες είναι σήμερα πιο ισχυρές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αλώβητες. Μεγάλη αδυναμία παραμένει ο ισχυρός δεσμός ανάμεσα σε κρατικό χρέος και τράπεζες και σε ορισμένες περιπτώσεις ο μεγάλος όγκος των κόκκινων δανείων. Μία υπερβολική διακράτηση κρατικών ομολόγων από τις τράπεζες, μπορεί να πυροδοτήσεις κινδύνους σε περιόδους κρίσης, αυξάνοντας τις προκλήσεις για την φερεγγυότητά τους, σημειώνει. Παρατηρεί δε ότι οι αγορές ανησυχούν για τα ανοίγματα τραπεζών της Ευρωζώνης σε ευάλωτους δανειζόμενους των αναδυόμενων αγορών- σε μία έμμεση αναφορά στην έκθεση ευρωπαϊκών τραπεζών στην Τουρκία ή σε αγορές όπως η Βραζιλία. Τα αδιαφανή και μη ρευστοποιήσιμα στοιχεία ενεργητικού και η εξάρτηση σε ξένο νόμισμα διογκώνουν τους κινδύνους.
naftemporiki.gr