Επιλέγοντας τη γραμμή της συνεχούς αντιπαράθεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ιταλία υπονομεύει την οικονομική ανάπτυξη, που θέλει με το πρόγραμμά της να τονώσει, αλλά και θέτει υπό νέα πίεση το τραπεζικό σύστημά της από το οποίο δεν λείπουν τα προβλήματα.
Επιλέγοντας τη γραμμή της συνεχούς αντιπαράθεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ιταλία υπονομεύει την οικονομική ανάπτυξη, που θέλει με το πρόγραμμά της να τονώσει, αλλά και θέτει υπό νέα πίεση το τραπεζικό σύστημά της από το οποίο δεν λείπουν τα προβλήματα. Η Wall Street Journal σχολιάζει πως το χρηματοπιστωτικό σύστημα εξελίσσεται στον αδύναμο κρίκο της χώρας.
Τις τελευταίες ημέρες δεν είναι μόνο τα ιταλικά ομόλογα, που βλέπουν και πάλι τις αποδόσεις τους να ανεβαίνουν ύστερα από μία περίοδο αποκλιμάκωσης. Οι τραπεζικές μετοχές είναι το δεύτερο μεγάλο θύμα και το πλήγμα, που δέχονται είναι εξίσου σοβαρά για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του ευρώ με εκείνο στο κόστος δανεισμού.
«Σχεδόν σκοτώνει την ανάκαμψη του τραπεζικού τομέα. Και αυτό θα είναι ένα σοκ και για την οικονομία» υπογράμμισε ο Νίκολα Νόμπιλε, Ιταλός οικονομολόγος της Oxford Economics στη Wall Street Journal. «Ο κίνδυνος είναι μία νέα πιστωτική ασφυξία, η οποία θα καταπνίξει συνολικά την ανάκαμψη της ιταλικής οικονομίας από την κρίση της Ευρωζώνης» προειδοποιεί.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, τον περασμένο μήνα προειδοποίησε ότι όσο το κόστος των πιστώσεων θα ανεβαίνει τόσο πιο δύσκολο θα είναι για την ιταλική οικονομία να ανακάμψει. Σε πρόσφατη συνάντησή του με τον Ιταλό πρόεδρο, Σέρτζιο Ματαρέλα, φέρεται να επανέλαβε την προειδοποίηση, υπενθυμίζοντας ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, που σήμερα στηρίζει ομόλογα και τράπεζες, θα φτάσει στο τέλος του τον Δεκέμβριο.
Από το 2019 οι αγορές θα είναι η πηγή ρευστότητα για την Ιταλία και εάν επιλέξει μία τακτική που θα ανεβάζει τις αποδόσεις, τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου εύκολα ούτε για το χρηματοπιστωτικό σύστημα ούτε για την πραγματική οικονομία.
Σημειώνεται ότι η Ιταλία εξακολουθεί παρά τις δραστικές προσπάθειες των τελευταίων ετών να εμφανίζει από τα υψηλότερα ποσοστά κόκκινων δανείων στην Ευρωζώνη ενώ και το κόστος δανεισμού των επιχειρήσεών της στις αγορές είναι αισθητά υψηλότερο από εκέινο των γερμανικών.
Η απόδοση του ομολόγου της Unicredit, που λήγει τον Ιανουάριο του 2023, έχει σκαρφαλώσει στο 2,67%. Όταν εκδόθηκε στις αρχές του έτους ήταν μόλις 1%. Το κόστος ασφάλισης έναντι στάσης πληρωμών επί χρέους ύψους τόσο της UniCredit όσο και της Intesa Sanpaolo έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από τις αρχές του έτους, σε ακόμη μία ένδειξη ότι οι επενδυτές θεωρούν τις τράπεζες την «αχίλλειο πτέρνα» της Ιταλίας. Πριν από λίγο καιρό η Banca Carige ανέστειλε τα σχέδια για έκδοση ομολόγου, αποδίδοντας την απόφαση στις κακές συνθήκες της αγοράς.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει η WSJ, ίσως τελικά οι τράπεζες να είναι και η αχίλλειος πτέρνα των λαϊκιστών στην Ιταλία.
naftemporiki.gr