Με τις αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων να ακολουθούν την ανιούσα και τις δηλώσεις, σενάρια, αντιπαραθέσεις να μαίνονται, οι συγκρίσεις της Ιταλίας με τη χώρα μας και το «ελληνικό δράμα» επιστρέφουν στο προσκήνιο. Είναι λοιπόν η Ιταλία μία νέα Ελλάδα; Στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να απαντήσει ο Μοχάμεντ Ελ Εριάν και η απάντηση του είναι η ακόλουθη: «Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα. Είναι καλύτερη και... χειρότερη».
Με τις αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων να ακολουθούν την ανιούσα και τις δηλώσεις, σενάρια, αντιπαραθέσεις να μαίνονται, οι συγκρίσεις της Ιταλίας με τη χώρα μας και το «ελληνικό δράμα» επιστρέφουν στο προσκήνιο. Είναι λοιπόν η Ιταλία μία νέα Ελλάδα; Στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να απαντήσει ο Μοχάμεντ Ελ Εριάν και η απάντηση του είναι η ακόλουθη: «Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα. Είναι καλύτερη και... χειρότερη».
Σε άρθρο του στο Bloomberg o επικεφαλής οικονομολόγος της Allianz υπενθυμίζει ότι σε λιγότερο από δύο εβδομάδες το spread στην απόδοση των ιταλικών ομολόγων έναντι των γερμανικών έχει ανοίξει κατά περίπου 60 μονάδες, κοντά στο 3%- επίπεδα, που είχαν να καταγραφούν από το 2014. Η κατάσταση αυτή διαχέεται και στο ιταλικό χρηματίστηριο και σε μικρότερο βαθμό και στην υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ έχει θέσει υπό πίεση το ευρώ.
Οι ανησυχίες των αγορών, εξηγεί, εντείνονται από άστοχες δημόσιες δηλώσεις, όπως αυτές του ευρωσκεπτικιστή Μπόργκι. Από εκεί πηγάζει και ο παραλληλισμός με την Ελλάδα και το πού βρισκόταν πριν από λίγα χρόνια. Οι δύο χώρες μοιράζονται, παραδέχεται ο Ελ Εριάν, τρεις ομοιότητες.
1. Υψηλό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, μεγάλο βάρος κρατικών ομολόγων, που συνδέονται με το τραπεζικό σύστημα και ανησυχίες για τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα.
2. Στην πραγματική οικονομία, το αναπτυξιακό μοντέλο έχει αποτύχει επανειλημμένα
3. Στην πολιτική, η ανάδυση «αντι-συστημικών» κινημάτων, που πολιτικοποιούν το θέμα της Ευρωζώνης.
Ωστόσο υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Η Ιταλία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, τονίζει ο οικονομολόγος, είναι μία από τις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της νομισματικής ένωσης και ιδρυτικό μέλος της. Αυτό σημαίνει ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της είναι τεράστιες σε σχέση με το υπάρχον δίχτυ ασφαλείας στην Ευρωζώνη. Η Ιταλία εξαιτίας του μεγέθους της θα ήταν ένας συστημικός κίνδυνος μακράς διαρκείας, που θα μπορούσε να εξελιχθεί ακόμη και σε υπαρξιακή απειλή για την Ευρωζώνη.
Ωστόσο σε αντίθεση με την Ελλάδα της κρίσης, η Ιταλία δεν έχει μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, αλλά πλεόνασμα και η μέση ωρίμανση του χρέους της είναι μεγαλύτερη. Ο βασικός παράγοντας για την πορεία της είναι οι πολιτικές εξελίξεις και εκεί πρέπει να εστιάσουν οι επενδυτές, εξηγεί ο Ελ Εριάν.
Αυτο που έσωσε τη συμμετοχή της Ελλάδας στη νομισματική ένωση πριν από κάποια χρόνια, παρατηρεί, ήταν η άμεση απειλή χρεοκοπίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και είχε κερδίσει δημοψήφισμα και εκλογές, επέλεξε τελικά την ορθόδοξη πολιτική γραμμή, στηρίζοντας μία ατζέντα, που ήταν ακριβώς το αντίθετο, αυτό που είχε υποσχεθεί. Η ελπίδα πολλών επενδυτών και Ευρωπαίων αξιωματούχων, εκτιμά ο Ελ Εριάν, είναι ότι η ιταλική κυβέρνηση θα ΄κανει περίπου το ίδιο.
«Για να πετύχει η Ρώμη θα πρέπει να σχεδιάσει ένα πιο συνεκτικό πρόγραμμα, που θα στοχεύει σε υψηλή και βιώσιμη ανάπτυξη» καταλήγει.
naftemporiki.gr