Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και η αντίσταση συντεχνιών «ή και της κοινωνίας εν γένει», μαζί με τη διοικητική ανεπάρκεια της δηµόσιας διοίκησης, αναδεικνύονται μέσα από μελέτη του Παρατηρητηρίου για την Κρίση - ΕΛΙΑΜΕΠ ως τα κύρια αίτια της προβληματικής υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα.
Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και η αντίσταση συντεχνιών «ή και της κοινωνίας εν γένει», μαζί με τη διοικητική ανεπάρκεια της δηµόσιας διοίκησης, αναδεικνύονται μέσα από μελέτη του Παρατηρητηρίου για την Κρίση - ΕΛΙΑΜΕΠ ως τα κύρια αίτια της προβληματικής υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα.
Στον αντίποδα, σύμφωνα με τους εκπονητές της έκθεσης - Δημήτρης Κάτσικας (συντονιστής), Μαριάνθη Αναστασάτου, Ελισάβετ Νίτση, Αθανάσιος Πετραλιάς, Κυριάκος Φιλίνης - στην υλοποίηση των µεταρρυθµίσεων συνέβαλαν κυρίως η πίεση από τους θεσµούς, καθώς και η συνειδητοποίηση τόσο σε πολιτικό όσο και σε υπηρεσιακό επίπεδο ότι οι µεταρρυθµίσεις ήταν αναγκαίες και εφικτές.
Η μελέτη με τίτλο «Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κρίσης», η οποία έχει ως περίοδο αναφοράς την 5ετία 2010-14, επικεντρώνεται σε επί μέρους τομείς διαρθρωτικών αλλαγών και καταλήγει σε τρία βασικά συμπεράσματα.
Το Παρατηρητήριο για την Κρίση, επικαλούμενο τα στοιχεία της βάσης δεδοµένων ΜΟΝΑ του ΔΝΤ, υπογραμμίζει ότι τα δύο πρώτα προγράµµατα προσαρµογής περιλάµβαναν στο σύνολό τους 128 µεταρρυθµίσεις, µε το δεύτερο πρόγραµµα να περιλαµβάνει διπλάσιες µεταρρυθµίσεις σε σχέση µε το πρώτο. Πέρα από την αύξηση του αριθµού των διαρθρωτικών µεταρρυθµίσεων, υπήρξε και αλλαγή στη δοµή τους: αρχικά δόθηκε µεγαλύτερη έµφαση στη δηµοσιονοµική µεταρρύθµιση και στη συνέχεια στη µεταρρύθµιση του φορολογικού και του χρηµατοπιστωτικού συστήµατος.
Σχετικά µε την υλοποίηση των δύο προγραµµάτων συνολικά, το 1ο πρόγραµµα εφαρµόστηκε σε ποσοστό 80%, το 2ο πρόγραµµα εφαρµόστηκε σε χαµηλότερο ποσοστό, 67%, ενώ και τα δύο προγράµµατα δεν ολοκληρώθηκαν λόγω των επικρατουσών πολιτικών και οικονοµικών εξελίξεων. Παρότι το ποσοστό υλοποίησης για το 2ο πρόγραµµα είναι µειωµένο, ο αριθµός δράσεων που υλοποιήθηκαν είναι πολύ µεγαλύτερος από ό,τι στο πρώτο. Η υλοποίηση των µεταρρυθµίσεων γίνονταν µε αυξανόµενη στο χρόνο δυσκολία.
«Ενδεικτική της δυσχέρειας υιοθέτησης των µεταρρυθµίσεων από τις ελληνικές κυβερνήσεις ήταν η προοδευτική αύξηση τόσο του ποσοστού των µεταρρυθµίσεων που δεν υλοποιήθηκαν όσο και του ρυθµού µετατροπής των διαρθρωτικών οροσήµων σε προαπαιτούµενα για την εκταµίευση µιας δόσης», υπογραμμίζει η έκθεση, από την οποία καθίσταται σαφές ότι οι διαρθρωτικές µεταρρυθµίσεις δεν έγιναν πάντοτε εγκαίρως (έµφαση στις διαρθρωτικές µεταρρυθµίσεις δόθηκε περισσότερο στο δεύτερο πρόγραµµα προσαρµογής σε σχέση µε το πρώτο), αλλά και ούτε είχαν µια ολιστική προσέγγιση αντιµετώπισης των προβληµάτων στα οποία προσπαθούσαν να δώσουν λύσεις.
Αυτό είναι κάτι που επισηµαίνεται και από τους περισσότερους συµµετέχοντες στις συνεντεύξεις που πραγµατοποιήθηκαν στο πλαίσιο της µελέτης. Οι ερωτώµενοι φαίνεται να συµφωνούν ότι η κρίση ήταν σε µεγάλο βαθµό αποτέλεσµα δοµικών αδυναµιών της χώρας, εντοπίζοντας ως σηµαντικότερη κατηγορία προβληµάτων, µε αρκετή διαφορά από τις υπόλοιπες, τη λειτουργία του κράτους.
naftemporiki.gr