Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα γιορτάζει 20 χρόνια ζωής, εκ των οποίων τα μισά έκρυβαν σοβαρές προκλήσεις, συγκρούσεις, αμφιλεγόμενες αποφάσεις, αλλά και δυναμικές παρεμβάσεις για τη στήριξη της νομισματικής ένωσης. Τώρα το λόγο καλούνται να πάρουν οι κυβερνήσεις.
Tης Νατάσας Στασινού
[email protected]
Ανάλυση
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα γιορτάζει 20 χρόνια ζωής, εκ των οποίων τα μισά έκρυβαν σοβαρές προκλήσεις, συγκρούσεις, αμφιλεγόμενες αποφάσεις, αλλά και δυναμικές παρεμβάσεις. Κάποιοι φοβούνταν τις προηγούμενες ημέρες ότι θα σβήσει τα κεράκια με ακόμη μία παρέμβαση- προς στήριξη της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας του ευρώ. Ο Ιταλός επικεφαλής της, όμως, συνιστούσε ψυχραιμία και υπομονή. Ίσως γιατί πίστευε ότι οι συμπατριώτες του θα κάνουν την έκπληξη- έστω και τελευταία στιγμή. Και ακόμη περισσότερο γιατί έχει πλέον μάθει (περισσότερο από τους Ευρωπαίους πολιτικούς) πως το κλίμα στις αγορές ανατρέπεται πολύ γρήγορα, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ιταλία αποτρέπουν την προσφυγή σε νέα κάλπη- που πιθανότατα θα έβγαζε ακόμη πιο ενισχυμένες τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις. Και αυτό είναι ένα μικρό «δώρο» για την εορτάζουσα κεντρική τράπεζα και την Ευρωζώνη. Για πόσο, όμως; Είναι προφανές ότι η Ευρωζώνη βρίσκεται σε σημείο καμπής. Δεν το φωνάζουν οι ευρωσκεπτικιστές, που βλέπου στο ευρώ την πηγή κάθε κακού. Το αναγνωρίζουν πάνω από όλα οι υπέρμαχοι της ενοποίησης.
Και το κλειδί- όπως έχει επανειλημμένα υπογραμμίσει ο Μάριο Ντράγκι- δεν βρίσκεται στην κεντρική τράπεζα, αλλά στις κυβερνήσεις. Η Φραγκφούρτη προτείνει, στηρίζει, σηκώνει βάρη και δεσμεύεται να «κάνει ό,τι χρειαστεί». Αλλά οι αρμοδιότητές της έχουν όρια. Είναι το Βερολίνο, το Παρίσι, η Ρώμη και άλλες πρωτεύουσες που θα χαράξουν την κατεύθυνση, που θα λάβει στο εξής η «κουρασμένη» παρά το νεαρό της ηλικίας της, νομισματική ένωση.
Στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, που εξελίχθηκε σε κρίση χρέους και βαθύτατη ύφεση, η ΕΚΤ μπήκε τελευταία στο χορό των επιτοκιακών μειώσεων και της ποσοτικής χαλάρωσης. Χρεώθηκε δε μία άκομψη παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της Ιταλίας, που ακόμη και σήμερα επικαλούνται οι ευρωσκεπτικιστές. Η διστακτικότητα, η αντίδραση κατόπιν εορτής στοίχισε. Από το 2012 και μετά, όμως, δεν δίστασε να βγάλει από τη φαρέτρα κάθε δυνατό όπλο- κόντρα στις αντιδράσεις και τις προειδοποιήσεις του Βερολίνου. Δοκίμασε τα όρια της εντολής της και είχε καθοριστικό ρόλο στην αποτροπή των σεναρίων διάλυσης.
«Είμαστε υπερήφανοι για τον εορτασμό 20 ετών στην υπηρεσία 340 εκατομμυρίων Ευρωπαίων που χρησιμοποιούν το ευρώ καθημερινά. Εργαζόμενοι ως ομάδα με τις εθνικές κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης, προσέχουμε το ευρώ, ώστε να μπορείτε να βασίζεστε στην αξία του, σήμερα και αύριο» αναφέρει στην ιστοσελίδα της ΕΚΤ. Και μάλλον καλεί τα κράτη- μέλη να πράξουν το ίδιο.