Την ώρα που η συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης και την ανάγκη για πιο ουσιαστική οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση έχει φουντώσει, τα γερμανικά ινστιτούτα αμφισβητούν ευθέως τη γαλλική πρόταση για έναν υπουργό Οικονομικών της νομισματικής ένωσης. Μελέτη που πραγματοποίησε ομάδα του δικτύου ερευνών EconPol Europe υπό το συντονισμό του Κέντρου Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών (ZEW) του Μανχάιμ υποστηρίζει ότι η δημιουργία της συγκεκριμένης θέσης δεν θα μπορούσε να προσφέρει προστιθέμενη αξία στην Ευρώπη.
Την ώρα που η συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης και την ανάγκη για πιο ουσιαστική οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση έχει φουντώσει, τα γερμανικά ινστιτούτα αμφισβητούν ευθέως τη γαλλική πρόταση για έναν υπουργό Οικονομικών της νομισματικής ένωσης. Μελέτη που πραγματοποίησε ομάδα του δικτύου ερευνών EconPol Europe υπό το συντονισμό του Κέντρου Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών (ZEW) του Μανχάιμ υποστηρίζει ότι η δημιουργία της συγκεκριμένης θέσης δεν θα μπορούσε να προσφέρει προστιθέμενη αξία στην Ευρώπη.
«Η θέση υπουργού Οικονομικών δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι προτεραιότητα για τη μεταρρύθμιση στη ζώνη του ευρώ» σχολίσαε ο Φρίντριχ Χάινεμαν, διευθυντής του τμήματος Ερευνών του ZEW, παρουσιάζοντας τη μελέτη σε συνέδριο στις Βρυξέλλες. Όπως είπε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να δημιουργηθεί ένας νέος εντυπωσιακός τίτλος, χωρίς ουσία, κάτι που «θα «έπληττε περαιτέρω τη φήμη της Ευρωζώνης».
Την συγκεκριμένη πρόταση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, έχει στηρίξει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπογραμμίζοντας ότι ο υπουργός Οικονομικών θα είχε εκτεταμένες αρμοδιότητες στη χάραξη και το συντονισμό της οικονομικής πολιτικής. Στη βάση των σχεδίων, που έχουν παρουσιαστεί, θα λειτουργεί ως εκπρόσωπος της Ευρωζώνης στα διεθνή οικονομικά φόρα, αλλά και στο ΔΝΤ, θα έχει την ευθύνη να συντονίζει τις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική πολιτική στα κράτη-μέλη, να ελέγχει τα εργαλεία του προϋπολογισμού, ενώ θα διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Το ερώτημα, που προσπάθησε να απαντήσει η μελέτη των ZEW/EconPol είναι κατά πόσο ο νέος αυτός ρόλος θα συνέβαλε στην αντιμετώπιση τεσσάρων σημαντικών ζητημάτων στην Ευρωζώνη.
α) Δημοσιονομική σταθεροποίηση
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση η αναποτελεσματικότητα του Συμφώνουν Σταθερότητας και Ανάπτυξης οφείλειτα εν πολλοίς «στις ισχυρές πολιτικές παρεμβάσεις». Το να δοθεί λοιπόν περισσότερος έλεγχος επί αυτού σε έναν «πολιτικά υποκινούμενο υπουργό, ο οποίος θα είναι και μέλος της Επιτροπής θα ήταν ένα βήμα στη λάθος κατεύθυνση» προειδοποιούν οι συντάκτες της έκθεσης.
β) Ευρωπαϊκά δημόσια αγαθά
Οι συντάκτες αμφιβάλλουν κατά πόσο ένας υπουργός Οικονομικών θα είναι σε θέση να αλλάξει τον προσανατολισμό του κοινοτικού προϋπολογισμού ώστε να εστιάζει περισσότερο σε ευρωπαϊκά δημόσια αγαθά. Η «υπέρμετρη εκπροσώπηση» της αγροτικής πολιτικής και της πολιτικής συνεχής θα συνεχιστεί, εκτιμούν.
γ) Πολιτική σταθεροποίησης
Η ανάλυση είναι ελαφρώς πιο αισιόδοξη όσον αφορά στα πιθανά καθήκοντα συντονισμού της πολιτικής σταθεροποίησης. Σε μία περίοδο κατά την οποία δημιουργούνται νέα εργαλεία στην Ευρωζώνη, ο έλεγχος των εργαλείων αυτών θα δοθεί πιθανότατα στον υπουργό. Ωστόσο η ομάδα των ZEW/EconPol θεωρεί ότι δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε ακόμη και από έναν «υπερυπουργό» να πείσει τα κράτη -μέλη με υγιή οικονομικά να αυξήσουν τις δαπάνες τους, ώστε να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη άλλων οικονομιών.
δ) Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις
Σε αυτό το πεδίο ο ρόλος θα μπορούσε να είναι πιο εποικοδομητικός. Η μελέτη καταλήγει ότι ένας υπουργός Οικονομικών θα μπορούσε να συμβάλλει στην προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, βελτιώνοντας τα σχετικά κίνητρα προς τα κράτη- μέλη.
naftemporiki.gr