Κορυφώνεται η αγωνία για τα ναυπηγεία Σύρου, με τους εργαζομένους να ζητούν την είσοδο επενδυτή προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργία τους και την παρούσα διοίκηση σε συνεργασία με το κράτος να βολιδοσκοπούν τις προθέσεις των ενδιαφερομένων.
Από την έντυπη έκδοση
Του Αντώνη Τσιμπλάκη
[email protected]
Κορυφώνεται η αγωνία για τα ναυπηγεία Σύρου, με τους εργαζομένους να ζητούν την είσοδο επενδυτή προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργία τους και την παρούσα διοίκηση σε συνεργασία με το κράτος να βολιδοσκοπούν τις προθέσεις των ενδιαφερομένων.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Ν», στη διυπουργική που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα υπό τον υπουργό Επικρατείας, Αλέξανδρο Φλαμπουράρη, αναφέρθηκαν τρία ονόματα υποψήφιων επενδυτών για τα ναυπηγεία Σύρου του ομίλου Νεώριον. Το ένα είναι του Ελληνοαμερικανού κ. Πάνου Ξενοκώστα, επικεφαλής του ομίλου ONEX, ο οποίος σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τον όμιλο αλλά και την ελληνική κυβέρνηση εδώ και περίπου έξι μήνες. Το δεύτερο όνομα που ακούστηκε είναι του κ. Κωνσταντίνου Αγγέλου, επιχειρηματία-εφοπλιστή που δραστηριοποιείται στον Περσικό Κόλπο. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ενημερώθηκε πρόσφατα για τις εξελίξεις και ότι κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να ενδιαφερθεί. Το τρίτο όνομα, για το οποίο γίνεται λόγος, αφορά έναν ναυπηγικό όμιλο από τη Νότιο Κορέα, ο οποίος στο παρελθόν είχε επιδείξει ενδιαφέρον για επέκτασή του στην Ελλάδα. Ο όμιλος έχει ενημερωθεί για τα τεκταινόμενα στο Νεώριο και παρακολουθεί διακριτικά, επισημάνθηκε στη «Ν».
Νέα κεφάλαια
Το πρώτο ζητούμενο είναι οι επενδύσεις που θα χρειαστεί να γίνουν στα ναυπηγεία προκειμένου να επαναλειτουργήσουν. Υπάρχουν δύο εξεταζόμενα σενάρια. Το ένα είναι να παραμείνει ως αμιγώς ναυπηγική η επιχείρηση, εστιάζοντας στην κατασκευή mega yachts αλλά και στην κατασκευή ειδικών off shore πλατφορμών, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες που γεννούν τα νέα γεωπολιτικά και ενεργειακά δεδομένα της περιοχής. Μια τέτοια πρόταση έχει καταθέσει σύμφωνα με πληροφορίες ο όμιλος ONEX του κ. Ξενοκώστα.
Από την άλλη πλευρά, στον κ. Αγγέλου λέγεται ότι έχει γίνει και μια εναλλακτική πρόταση. Τα ναυπηγεία να εξακολουθήσουν να δραστηριοποιούνται στον τομέα των yachts, αλλά η δραστηριότητα αυτή να συμπληρωθεί και από μερική αλλαγή χρήσης σε μαρίνα, ούτως ώστε να είναι περισσότερο βιώσιμη επιχείρηση.
Τα κόστη
Το μεγαλύτερο ζήτημα πάντως και σε αυτή την περίπτωση είναι τα χρέη της εταιρείας, τα οποία σύμφωνα με την εικόνα που έχουν στα χέρια τους οι υποψήφιοι επενδυτές φτάνουν τα 60 εκατ. ευρώ συνολικά. Το πρόβλημα εδώ, όπως επισημάνθηκε στη «Ν», είναι κυρίως οι οφειλές προς το κράτος οι οποίες θα πρέπει να μειωθούν ώστε να πειστούν οι επενδυτές να κάνουν την κίνησή τους. Οι ίδιες πληροφορίες υπογραμμίζουν ότι θα γίνει μια προσπάθεια το επόμενο διάστημα να κατατεθεί τροπολογία στη Βουλή ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους δημόσιους φορείς να δέχονται το haircut των χρεών σε επιχειρήσεις και έξω από το πλαίσιο του εξωδικαστικού συμβιβασμού.
Σημειώνεται, επίσης, σύμφωνα με τους υποψήφιους επενδυτές, ότι στους εργαζομένους θα πρέπει να καταβληθούν περίπου 10 εκατ. ευρώ, ενώ οι επενδύσεις στον ναυπηγικό τομέα υπολογίζονται περί τα 20 εκατ. ευρώ.
Στην Ελευσίνα
Στάσιμη είναι η κατάσταση στο μεγάλο ναυπηγείο του ομίλου Νεώριον στην Ελευσίνα. Οι πιστώτριες τράπεζες προσπαθούν να δώσουν μια λύση προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι δεν θα χάσουν τα κεφάλαιά τους.
Νωρίτερα μέσα στον χρόνο ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Στέργιος Πιρτσιόλας είχε αναφερθεί στο ενδιαφέρον της Cosco, το οποίο όμως ενδέχεται να έχει ατονήσει στο μεσοδιάστημα, αφού δεν υπάρχουν εξελίξεις.
Σύμφωνα με την εικόνα που έχει η «Ν», τα ναυπηγεία Ελευσίνας, τα οποία θεωρούνται στο ευρύ κοινό «ανενεργά», στο εξάμηνο του 2017 έχουν δεχθεί για μικρές επισκευές περίπου 20 εμπορικά πλοία τα οποία απέφεραν κοντά στα 6 εκατ. ευρώ έσοδα (συμπεριλαμβανομένων και των υπεργολάβων), ενώ στις εγκαταστάσεις τους έγιναν εργασίες σε μια μεγάλη θαλαμηγό, οι οποίες υπολογίζεται ότι κόστισαν περισσότερα από 10 εκατ. ευρώ.
Το προσωπικό εστιάζει στις μεγάλες δυσκολίες, εκτός των άλλων, στην αδυναμία εξεύρεσης χρηματοδότησης από τις τράπεζες, ποσού κοντά στα 3,5 εκατ. ευρώ προκειμένου να επισκευαστεί η μεγάλη πλωτή δεξαμενή για να μπορούν να «ανέβουν» πλοία για εκτεταμένες επισκευές. Σύμφωνα με ένα business plan που έχει εκπονηθεί, η επιχείρηση μπορεί να καταστεί βιώσιμη με έσοδα 30 εκατ. ευρώ και μείωση του εργασιακού κόστους.