Μια συμφωνία που υποχρεώνει τους Έλληνες πολίτες να ζήσουν συνθήκες αυστηρής λιτότητας για ακόμη πέντε χρόνια, πληρώνοντας πρόσθετα μέτρα της τάξεως των 8-9 δισ. ευρώ, δεν είναι μια καλή συμφωνία. Πόσο μάλλον όταν τα ανταλλάγματα που προσφέρονται αποτελούν σε πολύ μεγάλο βαθμό υποσχέσεις, γράφει ο Θάνος Τσίρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Θάνου Τσίρου
[email protected]
Μια συμφωνία που υποχρεώνει τους Έλληνες πολίτες να ζήσουν συνθήκες αυστηρής λιτότητας για ακόμη πέντε χρόνια, πληρώνοντας πρόσθετα μέτρα της τάξεως των 8-9 δισ. ευρώ, δεν είναι μια καλή συμφωνία. Πόσο μάλλον όταν τα ανταλλάγματα που προσφέρονται αποτελούν σε πολύ μεγάλο βαθμό υποσχέσεις.
Κι όμως, αυτή η συμφωνία που ανεβάζει τον συνολικό λογαριασμό των μέτρων για την περίοδο 2015-2022 στα 14,5 δισ. ευρώ, αυτή η συμφωνία που μας υποχρεώνει να παράγουμε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι και το… 2060, γεγονός που δεσμεύει όχι μόνο την επόμενη, αλλά και τις 20-25 κυβερνήσεις που θα ακολουθήσουν, είναι καλύτερη από μια μη συμφωνία.
Παρά τις ασάφειες που εμπεριέχει, η προχθεσινή ανακοίνωση δίνει ένα περίγραμμα για το τι θα ακολουθήσει μετά τον Αύγουστο του 2018. Προφανώς ουδείς μπορεί να έχει σαφή εικόνα από τώρα για τα μέτρα διευθέτησης του ελληνικού χρέους, καθώς οι Ευρωπαίοι κατόρθωσαν και πάλι να πετάξουν το... τενεκεδάκι παρακάτω. Θα συζητηθεί ο μηχανισμός που θα συνδέει τα μέτρα του χρέους με την πορεία της οικονομίας και θα συνταχθεί μια καινούργια έκθεση βιωσιμότητας για να φανεί αν υπό τα νέα δεδομένα θα κριθεί το ελληνικό χρέος ως βιώσιμο.
Από την άλλη, οι αγορές, αλλά και οι Έλληνες πολίτες απέκτησαν μια πρώτη εικόνα για το ποιο είναι το σχέδιο των δανειστών: θέλουν τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα να διαθέτει έναν «κουμπαρά» μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ, ο οποίος θα λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας σε ενδεχόμενη κερδοσκοπική επίθεση που θα εμποδίσει τον απευθείας δανεισμό από τις αγορές.
Θέλουν οι αγορές να γνωρίζουν ότι, σε κάθε περίπτωση, η ετήσια δαπάνη της Ελλάδας για την εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα ξεπεράσει το 15% του ΑΕΠ σε μεσοπρόθεσμη βάση.
Έχοντας δαπανήσει πάνω από το 50% της θητείας της στο να διαπραγματεύεται με τους δανειστές, η κυβέρνηση οφείλει τώρα στον χρόνο που της απομένει να στρέψει το βλέμμα της στο εσωτερικό.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι σκληροί για τους πολίτες, οι οποίοι θα καλούνται να πληρώνουν ολοένα και περισσότερους φόρους και να υφίστανται ολοένα και περισσότερες περικοπές στο εισόδημά τους.
Μόλις χθες ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι είναι ώρα να προχωρήσουν οι μεγάλες τομές που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αφού το λέει, ας το πράξει…