Οικονομία & Αγορές
Παρασκευή, 12 Μαΐου 2017 16:47

Νέα εμπόδια για το Ελληνικό λόγω απόφασης του δασάρχη Πειραιά

Περιοχή δασικού χαρακτήρα χαρακτηρίζει ο δασάρχης Πειραιά τμήμα 36.918 τ.μ. της έκτασης (συνολικά 6.205.677 τ.μ.) του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού με σημερινή του απόφασή του που έχει αναρτηθεί στην διαύγεια (δήμος Πειραιά). Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία αναμένεται να προκαλέσει περαιτέρω καθυστερήσεις στην υλοποίηση της επένδυσης των 7 δισ. ευρώ.

της Τέτης Ηγουμενίδη
[email protected]

Περιοχή δασικού χαρακτήρα χαρακτηρίζει ο δασάρχης Πειραιά τμήμα 36.918 τ.μ. της έκτασης (συνολικά 6.205.677 τ.μ.) του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού, με σημερινή του απόφασή του που έχει αναρτηθεί στην διαύγεια (δήμος Πειραιά).

Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία αναμένεται να προκαλέσει περαιτέρω καθυστερήσεις στην υλοποίηση της επένδυσης των 7 δισ. ευρώ, καθώς πληροφορίες αναφέρουν ότι στο συγκεκριμένο τμήμα της έκτασης, βάσει του σχεδίου που έχει καταθέσει η Global Investment Group (όμιλος Λάτση, κινεζική Fosun και αραβική Eagle Hills με έδρα το Abu Dhabi) έχει προβλεφθεί η κατασκευή συγκεκριμένου και μάλιστα εμβληματικού κτηρίου της ανάπτυξης. Προφανώς, όταν η επενδυτική εταιρεία κατάρτιζε το σχέδιό της δεν υπήρχε ένδειξη ότι στην έκταση ενός παλιού αεροδρομίου μπορεί να υπάρχει δάσος...

Εκτιμάται ότι κατά της απόφασης του δασάρχη θα κατατεθεί ένσταση, όπως προβλέπεται, εντός προθεσμίας 60 ημερών.

Αξίζει να παραθέσουμε πως δικαιολογεί ο δασάρχης Πειραιά την απόφασή του αυτή. Αναφέρει συγκεκριμένα: «Τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του χαρακτηρισμού αυτού είναι η μορφή της έκτασης, η μορφή που είχε τα έτη 1929 - 2016, η μορφολογία του εδάφους, ο τρόπος διαχείρισης και τα υποβληθέντα με την αίτηση στοιχεία τα οποία σύμφωνα με τη σχετική εισήγηση έχουν ως εξής: Κατά την περίοδο 1937 – 1939 κατά το μεγαλύτερο τμήμα είναι πεδινή χορτολιβαδική, ενώ διακρίνεται και αραιή θαμνώδης βλάστηση και αραιή διάσπαρτη ή σε γραμμική φύτευση δενδρώδης, όμως στη συνέχεια μέσω της φυσικής επιλογής είχε διαχρονικά (1945 – 2016) βλάστηση που λόγω της θέσης της και της πυκνότητάς της δημιουργεί ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον  (δασογενές) ενώ η πύκνωσή της με φυτεύσεις, ασχέτως αν αυτές έγιναν κατόπιν σχετική υποχρέωσης ή εξ ελευθεριότητας, δεν άλλαξε τον εν γένει χαρακτήρα της έκτασης».​