Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με τους επικεφαλής του κουαρτέτου «από το σημείο στο οποίο έμειναν μέσα στον Δεκέμβριο», αλλά και η αποσαφήνιση των προθέσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι οι δύο βασικοί στόχοι της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας εν όψει του αυριανού Euro Working Group, αλλά και των διμερών επαφών του Ευκλείδη Τσακαλώτου με τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών Μισέλ Σαπέν σήμερα στο Παρίσι, αλλά και με τον επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί αύριο Πέμπτη στις Βρυξέλλες.
Από την έντυπη έκδοση
Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με τους επικεφαλής του κουαρτέτου «από το σημείο στο οποίο έμειναν μέσα στον Δεκέμβριο», αλλά και η αποσαφήνιση των προθέσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι οι δύο βασικοί στόχοι της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας εν όψει του αυριανού Euro Working Group, αλλά και των διμερών επαφών του Ευκλείδη Τσακαλώτου με τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών Μισέλ Σαπέν σήμερα στο Παρίσι, αλλά και με τον επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί αύριο Πέμπτη στις Βρυξέλλες.
Πάντως, ακόμη κι αν από τον διήμερο κύκλο επαφών προκύψει η επάνοδος των επικεφαλής των θεσμών στην Αθήνα, οι ελπίδες που δίνουν κυβερνητικά στελέχη στο να υπάρξει συμφωνία μέσα στον Ιανουάριο είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Ο «ρεαλιστικός στόχος», όπως αναφέρει αρμόδιος κυβερνητικός παράγοντας, είναι να κλείσει η διαπραγμάτευση πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στις αρχές Μαρτίου, έτσι ώστε τα ελληνικά ομόλογα να μπορέσουν να ενταχθούν στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ουσιαστικά, η Αθήνα θέλει να μην εμπλακεί σε μια διαπραγμάτευση που θα περιλαμβάνει και την πιθανή μείωση του αφορολογήτου από το 2019 ή το ενδεχόμενο περικοπής των υφιστάμενων συντάξεων.
Το ζητούμενο είναι να κλείσει το δημοσιονομικό κενό που εντοπίζεται για τη χρήση του 2018 και να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση στο εργασιακό, ώστε να παραμείνει ανοικτό μόνο το θέμα των δημοσιονομικών στόχων μετά το 2019.
Το θέμα των δημοσιονομικών στόχων, βέβαια, είναι και άμεσα συνδεδεμένο με τον ρόλο που θα έχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα.
Αυτή τη στιγμή είναι όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά: από την πλήρη συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα μέχρι την αποχώρηση από την Ελλάδα.
Η μόνη απόφαση που αναμένεται να ληφθεί εντός του μήνα θα αφορά την ενεργοποίηση του πακέτου με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Αυτό υποστήριξε τουλάχιστον ο Ανέβ Γιάνσε, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). «Η επίσημη έγκριση των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους αναμένεται έως τα τέλη του Ιανουαρίου» τόνισε ενδεικτικά ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, μιλώντας στο πρακτορείο Dow Jones.
Στο πλαίσιο αυτό, γνωστοποίησε ότι ο ESM αύξησε κατά 14% τις χρηματοδοτικές του ανάγκες για το 2017, προκειμένου να «καλύψει» το επιπλέον κόστος από την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Πλέον, οι μακροπρόθεσμες ανάγκες του μηχανισμού εκτιμώνται σε 57 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο -εφόσον χρειαστεί- μπορεί να αναθεωρηθεί εκ νέου.
Ο ίδιος προανήγγειλε επίσης την έκδοση του πρώτου ομολόγου, σε δολάριο - εξέλιξη η οποία εκτιμάται ότι θα προσελκύσει περισσότερους επενδυτές από τη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία.
«Η έκδοση ομολόγων σε δολάριο θα επιτρέψει να μειωθεί περαιτέρω το χρηματοδοτικό κόστος» πρόσθεσε το στέλεχος του ESM.
Υπενθυμίζεται πως το πακέτο των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος θα περιλαμβάνει τις ακόλουθες παρεμβάσεις:
1. Την εξομάλυνση του προφίλ αποπληρωμής των δανείων που έχουν χορηγηθεί από τον EFSF, ώστε η σταθμισμένη περίοδος ωρίμανσής τους να αυξηθεί στα 32,5 χρόνια.
2. Τη χρήση της στρατηγικής δανεισμού του EFSF και του ESM ώστε να μειωθεί ο επιτοκιακός κίνδυνος για την Ελλάδα, χωρίς όμως οι αποφάσεις να συνεπάγονται επιπλέον δημοσιονομικό κόστος για τις πρώην χώρες του προγράμματος. Μεταξύ των εργαλείων που θα χρησιμοποιηθούν είναι η ανταλλαγή χρεογράφων του EFSF/ESM που είχαν εκδοθεί για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, η είσοδος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης σε προγράμματα ανταλλαγής επιτοκίων (επιτοκιακά swaps), ώστε να μετριαστεί ο επιτοκιακός κίνδυνος, αλλά και η υιοθέτηση προγραμμάτων συνδυασμένης χρηματοδότησης για τις μελλοντικές εκταμιεύσεις προς την Ελλάδα, στο πλαίσιο του τρέχοντος προγράμματος (σ.σ.: το συνολικό του ύψος φτάνει στα 83 δισ. ευρώ, αν και μεγάλο μέρος των δανείων δεν αναμένεται να εκταμιευτεί λόγω του ότι οι ελληνικές τράπεζες χρειάστηκαν τελικώς λιγότερα κεφάλαια).