Την παράταση του «κόφτη» δαπανών και μετά το 2018 που λήγει το πρόγραμμα θα δεχόταν η κυβέρνηση στο πλαίσιο ενός συμβιβασμού με τους θεσμούς αναφέρει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Την παράταση του «κόφτη» δαπανών και μετά το 2018 που λήγει το πρόγραμμα θα δεχόταν η κυβέρνηση στο πλαίσιο ενός συμβιβασμού με τους θεσμούς αναφέρει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Σε συνέντευξή του στην Καθημερινή δηλώνει πως θα μπορούσαν από τώρα να περιγραφούν τα μέτρα που θα ληφθούν, δηλαδή οι περιοχές των δαπανών που θα εφαρμοστεί ο κόφτης, εάν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ ότι με όσα έχουν ήδη συμφωνηθεί δεν επιτυγχάνεται πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Ωστόσο, αποκλείει κατηγορηματικά τη θεσμοθέτηση αυτών των μέτρων από τώρα.
Ερωτηθείς κατά πόσο θα ήταν μία λύση για μετά το 2018 η θεσμοθέτηση ενός νέου μηχανισμού λήψης προκαθορισμένων μέτρων προκειμένου να διασφαλίζεται η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, ο κ. Τσακαλώτος τονίζει :«Έχουμε κάνει ξεκάθαρο ότι δεν νομοθετούμε τώρα τέτοια μέτρα για μετά το 2018. Δεν έχω καταλάβει ότι ισχύει κάτι τέτοιο και για την Νέα Δημοκρατία. Στην εξαιρετικά απίθανη περίπτωση που το ΔΝΤ σπάσει το εντυπωσιακό σερί του και μια από τις προβλέψεις του επαληθευτεί, έχουμε πει ότι μπορεί να περιγράψουμε τα μέτρα που εν δυνάμει σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστούν. Στο πλαίσιο αυτό συζητάμε και έναν μηχανισμό δέσμευσης όπως η επέκταση του Αυτόματου Μηχανισμού Δημοσιονομικής Προσαρμογής του Προϋπολογισμού».
Ξεκαθαρίζει ότι η κυβέρνηση απορρίπτει συγκεκριμένες παρεμβάσεις που έχουν προτείνει τα στελέχη του ΔΝΤ, δηλαδή τη μείωση του αφορολογήτου και των υφιστάμενων συντάξεων.
Ο υπουργός είναι επικριτικός έναντι του Ταμείου τόσο για τις αστοχίες στις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις του όσο και ως προς την αποφασιστικότητά του να πιέσει για τη μείωση του ελληνικού χρέους. «Πραγματικά δεν ξέρω τι θέλει το Ταμείο. Ούτε καν το ίδιο ξέρει τι θέλει. Υπάρχουν πολλές λύσεις για να ολοκληρωθεί η τωρινή φάση της διαπραγμάτευσης, μία από τις οποίες έχει και το ΔΝΤ κυρίως ως τεχνικό σύμβουλο» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Η εμμονή του στη μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους πιο πολύ συζητιέται παρά παρατηρείται στην πράξη» λέει ακόμα.