Ο ΜΟΝΟΣ διοικητής Κεντρικής Τράπεζας της Ευρώπης, που έχει ισόβαι θητεία, είναι ο Ιταλός Antonio Fazio. Επίσης, ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας, είναι ο μόνος που έχει τέτοια δύναμη, ώστε να μπορέσει να εμποδίσει τις συγχωνεύσεις μεταξύ των τραπεζών.
Tώρα, η Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA, η υπ' αριθμόν δύο τράπεζα της Ισπανίας και η ABN Amro Holding NV, η μεγαλύτερη τράπεζα της Ολλανδίας, βάζουν σε δοκιμασία την αντίδραση του Fazio, για τις συγχωνεύσεις από ξένους, σε μια περίοδο, που η Ευρωπαϊκή Ενωση, πιέζει την Ιταλία να περιορίσει την αντίθεσή της σε αυτές τις εμπορικές συναλλαγές.
«Το τεράστιο τείχος άρνησης του Fazio, αρχίζει να έχει ρήγματα», είπε ο Carlo Alberto Carnevale, καθηγητής της εταιρικής στρατηγικής στο Πανεπιστήμιο Bocconi στο Μιλάνο, συμπληρώνοντας: «Οι ξένες τράπεζες φέρνουν την καινοτομία και βοηθούν στη διεθνή εικόνα των ιταλικών τραπεζών».
Χθες, η ABN Amro με έδρα το Αμστερνταμ, προσέφερε 6,3 δισ. ευρώ (8,2 δισ. δολ. ΗΠΑ) για το 87% της Banca Antonveneta SpA, που δεν κατέχει. Μία ημέρα νωρίτερα, το διοικητικό συμβούλιο της Bilbao Banco, με έδρα την Ισπανία, ενέκρινε την προσφορά αξίας 6,7 δισ. ευρώ για το 85%, που δεν κατέχει στην έκτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, την Banca Nazionale del Lavoro SpA. Αυτή, ενδέχεται να είναι η μεγαλύτερη εξαγορά ιταλικής τράπεζας μέσα σε έξι χρόνια.
Ο Fazio ξεκαθάρισε τη θέση του. Εξαγορές από ξένες και όχι ιταλικές τράπεζες, αυξάνουν τα πολιτιστικά εμπόδια, τα οποία μπορεί να βλάψουν και τους δύο εταίρους, είπε σε ομιλία του ο 68χρονος διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας, στις 12 Φεβρουαρίου, μιλώντας σε χρηματιστές στη Μοδένα της Ιταλίας. Αυτό το σχόλιο το έκανε, τέσσερις ημέρες μετά το ερώτημα, που του έθεσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος των Οικονομικών, Βρετανός, Charlie McCreevy, 55 ετών, εάν η Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας, εμποδίζει ή όχι τις συγχωνεύσεις των ιταλικών τραπεζών, με ξένες τράπεζες.
Ο επικεφαλής της ABN Amro, Rijkman Gorenick, 55 ετών, είπε σε συνέντευξή του, τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά από τη συνάντησή του με πολιτικούς, προκειμένου να πιέσουν για μεγαλύτερη πρόσβαση στις τραπεζικές αγορές, ότι «σοβαρά» θέλει μεγαλύτερη παρουσία στην Ιταλία.
Για να κατευνάσει τις ανησυχίες, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Silvio Berlusconi, είπε στους Ευρωπαίους ηγέτες στις 22 Μαρτίου, κατά τη διάσκεψη τους στις Βρυξέλλες, ότι η Ιταλία δεν θα εμποδίσει τις ισπανικές και τις ολλανδικές εξαγορές.
Ωστόσο, η δήλωση αυτή, δεν σταμάτησε τον Fazio από το να οργανώνει ανταγωνιστικές προσφορές από ιταλικές τράπεζες, προκειμένου να κρατήσει τις κυριότερες, σε ιταλικά χέρια, ανέφερε ο Patrizio Pazzaglia, διευθυντής επενδύσεων της Bank Insinger de Beaufort NV στη Ρώμη, η οποία διαχειρίζεται κεφάλαια 330 εκατ. δολ. ΗΠΑ.
Η δουλειά του Fazio, στην Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας, που στεγάζεται στο παλάτι του 19ου αιώνα στο κέντρο της Ρώμης, είναι σπάνια για την Ευρώπη, όχι μόνο για την ισόβια θητεία του, η οποία είναι αντίθετη με το καθεστώς της Κεντρικής τράπεζας της χώρας, αλλά και την αποστολή της, να είναι ανεξάρτητη από την πολιτική. Είναι ο μόνος διοικητής μεταξύ των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρώπης, του οποίου οι δυνάμεις είναι μεγαλύτερες των τραπεζικών νόμων, συμπεριλαμβανομένης και της δυνατότητας άσκησης βέτο, σε συγχωνεύσεις.
«Ο Fazio συμπεριφέρεται σαν να είναι ο Πάπας», ανέφερε ο Elio Lannutti, επικεφαλής της ένωσης καταναλωτών, Adusbef, σε συνέντευξή του στις 21 Μαρτίου, συμπληρώνοντας: «Με τη διαφορά ότι ο Πάπας δίνει λόγο στον Θεό, ενώ ο Fazio νομίζει ότι δεν θα δώσει σε κανέναν λογαριασμό».
Ο Fazio, κατάφερε να επιβιώσει των εκκλήσεων του υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας, Giulio Tremonti, πέρυσι, για περιορισμό της ισχύος του και της κατοχής του αξιώματός του. O Tremonti κατηγόρησε την Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας για την αποτυχία στη διαδικασία εύρεσης εκείνων των στοιχείων, που οδήγησαν σε πτώχευση τη μεγαλύτερη εταιρεία γαλακτοκομικών της Ιταλίας, Parmalat Finanziaria SpA, τον Δεκέμβριο του 2003.
Ο Tremonti, 57 ετών, πρότεινε τη μεταφορά κάποιων δικαιοδοσιών της Κεντρικής Τράπεζας σε επιτροπή, παρόμοια αυτής των Οικονομικών Υπηρεσιών της Βρετανίας. Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση τον Ιούλιο, όταν τα μέλη της κυβέρνησης, κατηγόρησαν τα σχέδιά του μείωσης των φόρων υπέρ των υψηλών εισοδημάτων, κάτι που οδήγησε τα κυβερνώντα κόμματα να χάσουν τη στήριξη στις ευρωπαϊκές εκλογές. Ο ίδιος, δεν απάντησε στα τηλεφωνήματα που του έγιναν στο δικηγορικό γραφείο που έχει στο Μιλάνο.