«Τον Μάρτιο του 2015 ο Γιάνης Βαρουφάκης με ρώτησε αν θα ήθελα να βοηθήσω για μια πολύ “λεπτή” εργασία. Αυτή ήταν η προετοιμασία ενός πρωταρχικού σχεδίου -που ζητήθηκε από τον Πρωθυπουργό- για την περίπτωση που η Ελλάδα αναγκαζόταν να βγει από το ευρώ», αναφέρει ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ σε άρθρο του στην ιστοσελίδα DIEM25, εξηγώντας πώς διαμορφώθηκε το «Σχέδιο Χ» που περιγράφει στο τελευταίο βιβλίο του, με τίτλο «Welcome to the Poisoned Chalice».
«Τον Μάρτιο του 2015 ο Γιάνης Βαρουφάκης με ρώτησε αν θα ήθελα να βοηθήσω για μια πολύ “λεπτή” εργασία. Αυτή ήταν η προετοιμασία ενός πρωταρχικού σχεδίου -που ζητήθηκε από τον Πρωθυπουργό- για την περίπτωση που η Ελλάδα αναγκαζόταν να βγει από το ευρώ», αναφέρει ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ σε άρθρο του στην ιστοσελίδα DIEM25, εξηγώντας πώς διαμορφώθηκε το «Σχέδιο Χ» που περιγράφει στο τελευταίο βιβλίο του, με τίτλο «Welcome to the Poisoned Chalice».
Τονίζει επίσης ότι «είχαμε πλήρη επίγνωση των δυσκολιών που θα αντιμετώπιζε η Ελλάδα αν εξαναγκαζόταν να εγκαταλείψει το ευρώ και επίσης των κινδύνων που θα ακολουθούσαν αν η εργασία μας γινόταν γνωστή. Για αυτούς τους λόγους εργαστήκαμε αθόρυβα, κυρίως εκτός Αθηνών». Συμπληρώνει δε ότι «το μεγαλύτερο μέρος της κυβέρνησης έξω -ή ακόμα και στο εσωτερικό- του υπουργείου Οικονομικών δεν συμμετείχε».
«Όλοι γνωρίζαμε ότι τα γεγονότα θα κλιμακώνονταν προς το τέλος του Ιουνίου. Αυτό που δεν γνωρίζαμε -και δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε- ποια ακριβώς μορφή θα έπαιρνε αυτή η κλιμάκωση. Ήταν υποχρεωτικό να προετοιμαστούμε για το χειρότερο. Μαζί με μια μικρή ομάδα ανθρώπων δούλεψα για περίπου έξι εβδομάδες σε αυτό το σχέδιο και στο τέλος κατέθεσα ένα μνημόνιο: το "μνημόνιο Σχέδιο X" στις πρώτες ημέρες του Μαΐου», περιγράφει ο Αμερικανός καθηγητής.
Όπως αναφέρει, τα ζητήματα από μία αναγκαστική έξοδο από το ευρώ ήταν τρομακτικά: «κυμαίνονταν από την έννομη σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη δημιουργία και τη διαχείριση μιας νέας Κεντρικής Τράπεζας, τους μηχανισμούς για την παροχή αξιόπιστης ρευστότητας σε σύντομο χρονικό διάστημα και την πιθανή υποστήριξη για ένα νέο νόμισμα, την μετατροπή των τραπεζικών αποθεματικών και του ιδιωτικού χρέους και στον προγραμματισμό για τη διατήρηση των προμηθειών πρώτης ανάγκης, όπως τροφίμων, καυσίμων και φαρμάκων».
«Δεν γνωρίζαμε πώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η κοινωνία θα αντιδρούσε. Η δουλειά μας ήταν να αξιολογήσουμε αυτές τις εκτιμήσεις στο βαθμό που μπορούσαμε -που ήταν συχνά περιορισμένος. Η αποστολή μας δεν ήταν να κάνουμε συστάσεις και δεν κάναμε καμία, προετοιμάζαμε ένα σενάριο που όλοι μας ελπίζαμε να αποφευχθεί» συνεχίζει ο Αμερικανός οικονομολόγος.
Σημειώνει ακόμη ότι «η αποστολή μας δεν ήταν να κάνουμε συστάσεις και δεν κάναμε καμία, προετοιμάζαμε ένα σενάριο που όλοι μας ελπίζαμε να αποφευχθεί».