Εάν μάθαμε ένα πράγμα από την κρίση που βιώνουμε και από το αναμφίβολο έλλειμμα ηγεσίας και πολιτικής τόλμης , είναι να μην περιμένουμε οι λύσεις να έρθουν από άλλους, αλλά να τις διαμορφώνουμε μόνοι μας, και η αλήθεια είναι ότι οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια, πέρα από τις τεράστιες και τις περισσότερες φορές, άδικες θυσίες, έχουν κάνει και σημαντικά βήματα μπροστά.
Tου Αλέξανδρου Κωστόπουλου
CEO Foresight*
Εάν μάθαμε ένα πράγμα από την κρίση που βιώνουμε και από το αναμφίβολο έλλειμμα ηγεσίας και πολιτικής τόλμης , είναι να μην περιμένουμε οι λύσεις να έρθουν από άλλους, αλλά να τις διαμορφώνουμε μόνοι μας, και η αλήθεια είναι ότι οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια, πέρα από τις τεράστιες και τις περισσότερες φορές, άδικες θυσίες, έχουν κάνει και σημαντικά βήματα μπροστά.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται γνώση, σοβαρότητα, να αφήσουμε το «πάμε και βλέπουμε» και να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και κυρίως τους κανόνες του “παιχνιδιού”. Σε καμία περίπτωση δε μπορούμε να αφήσουμε την διαχείριση της αξιοπιστίας της χώρας μας στο πολιτικό κατεστημένο - ανεξάρτητα από χρώματα και ιδεολογίες - αφού πλέον είναι σαφές ότι αδυνατούν να σεβαστούν τις προσπάθειες όσων καθημερινά χτίζουμε προοπτικές απέναντι σε συστημικές στρεβλώσεις, διαχρονικές αστοχίες και εμμονές του χθες.
Όταν έχουμε τόσα παραδείγματα κυβερνήσεων και κρατών που αντιμετώπισαν τις δικές τους δομικές προκλήσεις και κατάφεραν με επιτυχία να ξεπεράσουν κρίσεις και λανθασμένες πρακτικές, σίγουρα εμείς κάτι κάναμε – και συνεχίζουμε να κάνουμε – λάθος. Την ώρα που κάποιοι απαντούν συλλογικά και άμεσα σε τιτάνια προβλήματα, αναδεικνύουν τις χώρες τους και προάγουν ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και δράσης, εμείς επιλέγουμε να τρομάζουμε από έννοιες όπως λογοδοσία, αξιολόγηση, σύνθεση, ευθύνη και επενδύουμε όλοι μας την ευφυΐα να εφευρίσκουμε αστερίσκους, παραθυράκια και εξαιρέσεις.
Η έλλειψη αξιοπιστίας που έχει πλέον επικρατήσει, έχει στιγματίσει και απομονώσει τη χώρα μας, με καταστροφικές συνέπειες σε κάθε πεδίο της οικονομίας μας, και πρωτίστως στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων που είναι και οι μόνες οι οποίες στη πραγματικότητα μπορούν να αποτελέσουν ουσιαστικό μοχλό ανάπτυξης. Οι ξένες επενδύσεις είναι ανύπαρκτες, διότι απλά οι πολιτικές ηγεσίες, ακόμα και σήμερα μπροστά σε όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια και σε αυτά που κληροδοτούμε στα παιδιά μας, επιλέγουν να μην στενοχωρήσουν ορισμένους “κομματικούς πελάτες”, κάνοντας αυτά που σε κάθε πολιτισμένο μέρος θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ, ώστε να μπορέσει η χώρα να διεκδικήσει επενδυτές σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον όπου όλοι αναζητούν επενδύσεις και ανάπτυξη.
Επιλέγουν να αγνοούν ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες, διεθνείς προσωπικότητες, αλλά και τους χιλιάδες απλούς επιχειρηματίες και εμπόρους που εκλιπαρούν εδώ και δεκαετίες για “πολυτέλειες” όπως διαφάνεια, ισονομία, ευνομία, δικαιοσύνη και ένα ξεκάθαρο, σταθερό αλλά κυρίως ανταγωνιστικό φορολογικό σύστημα. Κυρίως όμως επιλέγουν να αγνοούν την σκληρή πραγματικότητα στην οποία, οι όποιοι επενδυτικοί ή επιχειρηματικοί κύκλοι του εξωτερικού απαιτούν ουσία και έργα και όχι διαπιστώσεις, ανακοινώσεις και επικοινωνιακές φιέστες.
Είναι πλέον σαφές ότι η αξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας, όλων μας ως πολίτες και τελικά της χώρας μας, μπορεί να αποκατασταθεί μόνο μέσα από καθημερινές και διαρκείς πράξεις και επιλογές, που θα αντανακλούν τον θεμελιώδη ρόλο της συνεργασίας, της αριστείας και της αποτελεσματικότητας. Εάν πραγματικά θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, να ξεφύγουμε από όλα αυτά που απέτυχαν αλλά και από όσους μας κρατάνε δεμένους στο χθες, πρέπει να σταματήσουμε να δεχόμαστε εύκολες, δήθεν λύσεις ή να αυτό-εγκλωβιζόμαστε στην λογική ότι κάποιοι οφείλουν να μας βοηθήσουν. Οφείλουμε και μπορούμε να ξεπεράσουμε την απογοήτευση και την κούραση που όλοι νοιώθουμε, και να αλλάξουμε τελείως τον τρόπο με τον οποίο ακούμε, σκεφτόμαστε, αποφασίζουμε και δραστηριοποιούμαστε, ώστε τελικά να συνθέσουμε με σοβαρότητα ρεαλιστικές λύσεις και προοπτικές… εμείς.
*Ο Αλέξανδρος Κωστόπουλος, δραστηριοποιείται στους τομείς της στρατηγικής επικοινωνίας και των διεθνών οικονομικών και επιχειρηματικών σχέσεων από το 1998 και συγκεκριμένα στην διαμόρφωση και διαχείριση των πολυδιάστατων σχέσεων που απαιτούνται ανάμεσα στους κορυφαίους επιχειρηματικούς και πολιτικούς διεθνείς κύκλους λήψης αποφάσεων.